نکاتی درمورد آیه 224و225سوره بقره

بر اساس این دو آیه و روایات امامان معصوم (ع) که ذیل آن آمده است ،سوگند در دو مورد ارزش حقوقی ندارد و معتبر نیست:
1-انسان قسم بخورد که کار واجب یا مستحبی را ترک کند یا کار حرامی را انجام دهد.در این صورت ،سوگند او بی ارزش است و عمل نکردن به آن قسم اشکال ندارد.
از امام صادق نقل شده:هنگامیکه از تو خواسته شد بین دونفر راآشتی دهی ،نگو من قسم خورده ام که این کار را نکنم.

2-قسمهایی که بدون توجه و نیت قلبی و از روی عصبانیت از چیزی یا اکراه و اجبار دیگران انجام میشود و شخص بمفهوم حقیقی قسم توجهی ندارد.
از امام صادق روایت است:سوگند لغو این است که کسی بگوید «نه بخدا» و «بله بخدا» ،بدون اینکه بخواهد عهدی ببندد.

اگر قسم در غیر این دو مورد بود وشخص حقیقتا قسم خورد،واجب است که بر سوگند خود بماند و اگر قسم را بشکند ،علاوه بر مجازات اخروی،کفاره نیز بر او واجب میگردد.
در روایتی از امام صادق درباره قسم دروغ آمده است:کسیکه قسم بخورد و بداند که دروغ میگوید ،در حقیقت باخدا جنگیده است.طبق آیه89سوره مائده ،کفاره شکستن سوگند،غذا دادن به ده مسکین یا لباس پوشاندن بر ده نفر نیازمند یا آزاد کردن یک برده است(اکنون که برده وجود ندارد ،باید یکی از دو کار اول را انجام داد)