مختصری از زندگانی امام جعفر صادق ( ع)

حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رئيس مذهب جعفری ( شيعه ) در روز 17 ربيع الاول سال 83هجری چشم به جهان گشود . پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه " دختر قاسم بن محمد بن ابی  بکر مي باشد. کنيه آن حضرت : "ابو عبدالله " و لقبش "صادق " است . پس از رحلت امام چهارم مدت 19سال نيز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگی  کرد و با اين ترتيب 31سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر يک از آنان در زمان خويش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فيض کسب نور مي نمودند گذرانيد . بنابراين صرف نظر از جنبه الهی و افاضات رحمانی که هر امامی آن را دار مي باشد ، بهره مندی  از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتی و شم علمی  و ذکاوت بسيار ، به حد کمال علم و ادب رسيد و در عصر خود بزرگترين قهرمان علم و دانش گرديد . پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34سال نيز دوره امامت او بود که در اين مدت "مکتب جعفري " را پايه ريزی فرمود و موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شريعت محمدی ( ص ) گرديد .حضرت صادق ( ع ) مانند پدران بزرگوار خود در کليه صفات نيکو و سجايای  اخلاقی سرآمد روزگار بود . حضرت صادق ( ع ) دارای قلبی روشن به نور الهی و در احسان و انفاق به نيازمندان مانند اجداد خود بود . دارای حکمت و علم وسيع و نفوذ کلام و قدرت بيان بود . از اين جهت به وی صادق مي گفتند که هر چه مي گفت راست و درست بود و فضيلت او مشهورتر از آن است که گفته شود .

برداشت از http://ksb-karmanshah.buy0.ir

در اسلام دو حرف است که جایی ندارد

یک «به من چه»

دو«به تو چه»

"آیت الله جوادی آملی"

عکسهای قشنگ دلیل بر زیبایی تو نیست...

ساخت دست عکاس است ...

درونت را زیبا کن که مدیون هیچ عکاسی نباشی ...

"خسروشکیبایی"

الهی

توبه از گناه آسان است

و توفيق ده که از عبادتمان توبه کنيم

حسن زاده آملی

شهادت تیر و ترکش نیست؛

آنروز که خدا را باهمه چیز و در همه جا دیدیم و نشان دادیم،

                                             شــــــهـــیــــد شده ایم.

شهادت ،

به آسمان رفتن نیست،

به خود آمدن است..

امام خمینی (ره) در دیدار اعضای جنبش امل، آبان ماه 1360
"از آنجا که منطقه در شُرف یک نهضت اسلامی عمومی است، امریکا دست به طرح قضایایی زده است تا بلکه بتواند دست مردم بی‏پناه منطقه را از سرنوشتشان کوتاه کند و متأسفانه بعضی از دولتها هم او را کمک می‏کنند؛ طرح سادات و فهد [1]یکی است. بر فرض که امریکا یک طرح صد در صد اسلامی ـ انسانی بدهد، ما باور نمی‏کنیم که آنها به نفع صلح و منافع ما گامی بردارند. اگر امریکا و اسرائیل «لا اله الاّ اللّه‏» بگویند، ما قبول نداریم؛ چرا که آنها می‏خواهند سرِ ما کلاه بگذارند. آنها که صحبت از صلح می‏کنند، می‏خواهند منطقه را به جنگ بکشند. شما متوقعید ما در مقابل امریکا و اسرائیل و دیگر ابرقدرتها، که می‏خواهند منطقه را ببلعند، بی‏تفاوت باشیم؟ نه، ما با هیچ کدام از ابرقدرتها و قدرتها سر سازش نداریم، نه تحت سلطهٔ امریکا می‏رویم و نه زیر بار شوروی. ما مسلمانیم و می‏خواهیم زندگی کنیم. ما می‏خواهیم زندگی فقیرانه داشتهباشیم، ولی آزاد و مستقل باشیم. ما این پیشرفت و تمدنی که دستمان پیش اجانب دراز باشد را نمی‏خواهیم. ما تمدنی را می‏خواهیم که بر پایهٔ شرافت و انسانیت استوار باشد و بر این پایه، صلح را حفظ نماید. ابرقدرتها می‏خواهند انسانیت انسانها را تحت سلطه قرار دهند و ما و شما و هر مسلمانی مکلف است در مقابل آنها بایستد و سازش نکند و طرحهایی از قبیل طرح سادات و فهد را رد کند. بر ما واجب است که اینگونه طرحها را، که به نفع مستضعفین نیست، محکوم نماییم."

برداشت از:http://www.afsaran.ir

سربازان امام زمان

از هیچ چیز

جز

گناهان خود

نمی هراسند...

شهیدآوینی

 مشکل ما اینه که

بجای اینکه گوش بدیم تا

          بــــفهمیـــم!

          جواب بدیم!!

خدایا!

تو مرا عشق کردی که در قلب عشاق بسوزم.

تو مرا اشک کردی که کلمه حق را هر چه رساتر در برابر جباران اعلام نمایم.

تو تار و پود مرا با غم درد سرشتی.

تو مرا به آتش عشق سوختی.

تو مرا در طوفان حوادث پرداختی و در کوره غم و درد گداختی.

تو مرا در دریای مصیبت و بلا غرق کردی و در کویر فقر حرمان و تنهایی سوزاندی.

خدایا!

تو به من پوچی لذات زودگذر را نمایاندی و ارزش شهادت را آموختی.

یه پسر بچه رو گرفتیم که ازش حرف بکشیم.آوردنش سنگر من.خیلی کم سن وسال بود.

بهش گفتم:«مگه سن سربازی توی ایران هجده سال تمام نیست؟»

سرش را تکان داد.

گفتم:«تو که هنوز هجده سالت نشده!»

بعد هم مسخره اش کردم وگفتم :« شاید بخاطر جنگ ،امام خمینی کارش به جایی رسیده که دست به دامن شما بچه ها شده و سن سربازی رو کم کرده؟»

جوابش خیلی من رو اذیت کرد.

ب لحن فیلسوفانه ای گفت:«سن سربازی پایین نیومده،سن عاشقی پایین اومده.»

روزی پیرمردی نامه ای به پسرش که در زندان بود نوشت:

پسرم امسال نمیتوانم زمین را شخم بزنم،

چون تو نیستی و من هم توانش را ندارم!

پسر در جواب نامه نوشت:

پدر،حتی فکر شخم زدن زمین را هم نکن،

چون من پولهایی که دزدیده ام را آنجا دفن کرده ام!!

پلیسها که نامه پسر را خوانده بودند،تمام زمین را کندند،اما چیزی نیافتند!!

پسر نامه دیگری برای پدرش نوشت و گفت:

پدرجان،این تنها کاری بود که توانستم برایت انجام دهم،

زمینت آماده است...