ما سینه زدیم
بی صدا باریدند

ازهرچه که دم زدیم
آنها دیدند

مامدعیان صف اول بودیم
ازآخرمجلس شهدا راچیدند


 

گاهی در میان وسعت نعمت و رفاه و امکانات هستیم و پی در پی خداوند نعمتهایش را برای ما میفرستد،آنگاه باید تشخیص دهیم که این نعمتها نشانه عذاب است یا لطف و عنایت الهی؟
راه تشخیص لطف و قهر اینست که باید ببینیم از این نعمتها در راه خدا استفاده میکنیم یا در راه معصیت؟

حضرت علی(علیه السلام) میفرماید:
ای انسان هنگامیکه میبینی پروردگارت پی در پی نعمتهایش را برتو  میفرستد،درحالیکه تو معصیت او را میکنی،بترس (که مجازات سنگینی در انتظار توست.)(نهج البلاغه.حکمت25)

حجت الاسلام والمسلمین حسین قمی-برنامه سمت خدا

 نکاتی درمورد آیه 61سوره آل عمران

مباهله ؛ سندی برحقانیت اهل بیت:

مباهله یعنی یکدیگر را نفرین کردن.در ذیل این آیه ،از امام صادق روایت شده است:« گروهی از مسیحیان نجران نزد پیامبر آمدند و به او عرض کردند:به چه چیز دعوت میکنی؟ حضرت فرمود: به اینکه گواهی دهید بجز الله خدایی نیست و من پیامبر خدا هستم و اینکه عیسی بنده خلق شده ای بود که میخورد و مینوشید .پس از بحث و گفت و گوی فراوان گروه مسیحی حاضر به قبول حق نشدند وزیر بار نرفتند که عیسی بنده ای از بندگان خداست در آن هنگام،این آیه نازل شد .پیامبر (ص) به انها فرمودند: که بیایید یکدیگر را نفرین کنیم ،اگر حق بامن بود لعنت خدا برشما نازل شود و اگر حق با شما بود لعنت خدا برمن نازل شود.آنها پذیرفتند و قرار گذاشتند که فردای آنروز در مکانی حضور یابند و باهم مباهله کنند هنگامی که نزد روسای خود بازگشتند و مطلب را بازگو کردند ،سران آنها گفتند اگر او قوم خود را آورد، پیامبر نیست ولی اگر فقط خانواده اش را آورد حتما پیامبر است .فردای آنروز پیامبر(ص) همراه علی (ع) و فاطمه سلام الله و حسن و حسین(ع) برای مباهله حاضر شدند.هنگامیکنه گروه نصرانی این صحنه را دیدند از پیامبر خواستند که از مباهله صرف نظر کند.و اجازه دهد که آنها بدین خود بمانند.و به پیامبر (ص) جزیه دهند.پیامبر (ص) نیز پذیرفت و آنها بازگشتند.»
در روایتی آمده است که اسقف مسیحیان به آنها گفت: من صورتهایی را میبینم که اگر از خداوند تقاضا کنند که کوههارا از جا برکند چنین خواهد کرد .هرگز با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد .و یک مسیحی تا روز قیامت بر صفحه زمین باقی نخواهد ماند.
جریان مباهله علاوه براینکه علم خاص پیامبر را نشان میدهد تاثیر دعا و نیایش آن حضرت را نیز مینماید.نکته بسیارمهم دیگر در لفظ "انفسنا " است .فردی که مصداق این لفظ است باید از نظر کمالات و صفات نفسانی به حدی برسد که بتوان او را "نفس النبی" شمرد و چنان که گفته شد مراد از این لفظ شخص علی است.

برگرفته از تفسیر حکیم

❤️▬▬▬▬▬ஜ۩۩ஜ▬▬▬▬▬❤️
سخن گفتن عیسی علیه السلام در کهولت:

کلمه مهد بمعنای محلیست که برای خواب و  استراحت نوزاد آماده میکنند و نزدیک به معنای گهواره در فارسی است.با این تفاوت که در گهواره،مفهموم جنبش و حرکت وجود دارد و مهد مفهوم عامی دارد.و هرگونه محلی را که برای نوزاد آماده کنند،شامل میشود.طبق آیات سوره مریم ،حضرت عیسی درهمان روزهای آغاز تولدش زبان به سخن گشود .کاری که بطور معمول برای هیچ نوزادی ممکن نیست.و این خود یک معجزه بزرگ بود.سخن گفتن درمیان سالی اما یک عمر کاملا عادیست و ذکر ایندو باهم در این آیه ممکن است اشاره به این باشد که او در گهواره همانگونه سخن گفت،که در کمال عمر؛ سخنانی سنجیده و پرمحتوا و حساب شده نه سخنانی کودکانه.بعلاوه این تعبیر درباره عیسی نوعی پیشگویی و اشاره به آینده عمر اوست زیرا میدانیم که حضرت مسیح هرگز در این جهان و در میان مردم به سن پیری نرسید بلکه در سن 33 سالگی از میان مردم بیرون رفت و خدا او را به آسمانها برد و طبق روایات متعددی در عصر ظهور حضرت مهدی (عج) به میان مردم باز میگردد و با آنها سخن می گوید همانگونه که در آغاز عمر سخن میگفت.

 برگرفته از تفسیر قرآن حڪیم

 
 عینڪ
 
 ڪسے نمیدانست،خودم هم نمیدانستم.فقط میفهمیدم ڪه چیزهایے را درست نمیبینم.قیافه ے معلمها را خوب نمیدیدم.تاربودند!تخته سیاه هم همینطور.بعضے اوقات اصلا نمیدیدم روے تخته چے نوشته شده.چندسالے گذشت ،پدرو مادرم فهمیدند و برایم عینڪ تهیه ڪردند.سیزده سالم بود ڪه عینڪے شدم.
 
 منبرفلسفے
 
 منبرهاے ایشان از رادیو پخش میشد و ما رادیو داشتیم.رادیو را ڪه روشن میڪردم ،اول خوب گوش میدادم ،بعد منبرش را تقلید میڪردم.مثل خودش.بلند و شمرده.متنها ڪتاب دینے مان را منبر میرفتم.معلم و پدرو مادرم خیلے خوششان مے آمد.آقای"فلسفے " را خیلے دوست داشتم.

بزرگی میفرمود:
من تجربه دارم که در بسیاری از مشکلات و گرفتاری ها،
خیلی متوسل شدیم و دعا کردیم اما گره از کارمان گشوده نشده بود،
ولی وقتی به مادر عالم حضرت فاطمه زهرا(س)
که به گفته پیغمبر(ص) "ام ابیها" میباشند ،
متوسل و پناهنده شدیم،این گرههای خست هم به سادگی باز شد.
ارزش این روزها و شبهای فاطمیه را بدانیم که زود از دستمان میرود

حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد

بسیار نادرند

         ڪلماتے ڪه
 
 ارزششان

         از سڪوت بیشتر است.

    "پیشانی مرکز دروغ و خطا"

تا دهها سال قبل انسان هیچ اطلاعاتی در مورد مغز نداشت و فقط می دانست که مغز مرکز پردازش اطلاعات و حافظه انسان است و در دوران باستان نیز فقط چندین بار عملهای جراحی ساده بر روی مغز انجام گرفته بود.

اما با گسترش علم دانشمندان متوجه شدند مغز انسان به صورت یکپارچه نیست و از اجزای مختلفی تشکیل شده است و هر بخش از مغز وظیفه خاصی را دارد. در سال ۲۰۰۳ گروهی از دانشمندان با عکسبرداری الکترومغناطیسی از مغز انسان متوجه شدند مرکز دروغگویی در بخش جلویی مغز قرار دارد و وقتی کسی دروغ می گوید قسمت های لپ پیشانی یا ناصیه مغز فعالیت بیشتری را انجام می دهد و آن قسمت مسئول مستقیم دروغگویی در انسان است.

این در حالی است که قرآن کریم در سوره علق آیات ۱۳ تا۱۶ به این موضوع اشاره کرده است:

أَرَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾ أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿۱۴﴾ کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿۱۵﴾ نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾

[و باز] آیا چه پندارى [که] اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند [چه کیفرى در پیش دارد] (۱۳) مگر ندانسته که خدا می ‏بیند (۱۴) زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (۱۵) [همان] موى پیشانى دروغزن گناه‏ پیشه را (۱۶)

 @sedayequran

                         زندگے به من آموخت

          براے داشتن آرامش و آسایش

امروز را با خدا قدم بر دارم

و فردا را به او بسپارم … زندگے زیباست!

نڪاتے درمورد آیه 30 سوره آل عمران

 
 تجسم اعمال
 
 قرآن مجید در این آیه و آیات زیاد دیگرے از این حقیقت پرده برمیدارد ڪه در قیامت،اعمال نیڪ و بد انسان ،هرڪدام در شڪلے تجسم مے یابد و در عرصه محشر حاضرمیشود.واژه " تَجِدُ" از ماده وجدان بمعناے یافتن است یعنے هرڪس اعمال خود را در قیامت مے یابد.و آرزو میڪند ڪه میان او و اعمال زشتش فاصله بسیار دورے بود.آیات فراوان دیگرے نیز این مطلب را تایید میڪند.آیه 49 سوره ڪهف بیان میڪند ڪه گنهڪاران در روز رستاخیز تمام اعمال گذشته خود را در برابر خود حاضر میبیند.همچنین آیات 7و8 سوره زلزال میفرماید : « هرڪس به سنگینے ذره اے خوبے ڪند ،آنرا میبیند و هرڪس به سنگینے ذره اے بدے ڪند، آنرا میبیند.» بنابراین در روز رستاخیز انسان خودِ عمل خوب یا بدش را مے یابد و میبیند. روایات بسیارے نیز بر این مطلب گواهے میدهند.پیامبر (ص) به یڪے از ڪسانے ڪه از ایشان تقاضاے موعظه ڪرده بود فرمود:« اے قیس ،ناگزیر همنشینے دارے ڪه همراه تو دفن میشود ؛ درحالیڪه او زنده است و تو مرده .اگر او نیڪ و گرامے باشد ، تو را گرامے میدارد و اگر پست و زبون باشد ،تو را تسلیم ( حوادث ناگوار ) میڪند.سپس او باڪسے جز تو محشور نمیشود و تو هم با ڪسے جز او به صحنه رستاخیز نمے آیے . از تو درباره آن سوال میشود بنابراین سعے ڪن آنرا بصورت شایسته اے انجام دهی.زیرا اگر آن شایسته باشد با او انس میگیرے وگرنه از هیچڪس جز او وحشت نداری. و آن عمل توست »
 در حدیثے از امام صادق (ع) میخوانیم :« هنگامیڪه مرده در قبر گذاشته میشود شخصے در برابر او نمایان میگردد و به او میگوید: اے انسان ما سه چیز بودیم : یڪے رزق تو ڪه با پایان عمرت قطع شد و دیگرے خانواده ات ڪه تو را گذاشتند و رفتند و من ڪه عمل تو هستم و با تو مانده ام ولے درنظرتو ڪم ارزش تر از آن دو بودم.»
 
 برگرفته از تفسیر قرآن حڪیم

دانشجوی سال آخرم، دو سال پیش با پسری در دانشگاه آشنا شدم، مشترکات زیادی از نظر فکری و سلیقه ای داشتیم در آغاز قرارمان ارتباط کلامی و تلفنی و گاهی دیدار در گوشه و کنار دانشگاه بود.
بعد از مدتی این ارتباط در خارج از دانشگاه ادامه یافت گاهی در پارک و گاهی در سینما و ... قرار ملاقات می گذاشتیم.
از هر فرصتی برای تجدید دیداری استفاده می کردیم. روابط ما روز به روز عاطفی تر می شد.
تا اینکه یک روز درباره ازدواج با من صحبت کرد.

 خیلی خوشحال شدم که او هم قصدش از این روابط (مثل من) ازدواج است.

هیجان و نشاط با هم بودنمان بقدری ذهن و زندگی مرا به خود مشغول ساخته بود
که به هنگام  خواب و مطالعه کتابهای درسی و در جمع خانواده و دوستان و به هنگام خوردن غذا و تماشای تلویزیون
حتی سر جلسات امتحانی یاد و نام و چهره و حرکات و حرفهای او در ذهنم مرور می شد.

شب ها را به امید دیدار او صبح می کردم. حسابی دلبسته و وابسته شده بودم.
با خانواده ها در میان گذاشتیم حالا به راحتی با هم ارتباط داشتیم چرا که هم هدفمان ازدواج بود و هم مجبور نبودیم پنهانی با هم رابطه داشته باشیم.

گاهی به منزلشان می رفتم و خواهر و مادر همسر آینده ام از من پذیرایی می کردند.
ماجرای دوستی مان را والدین او فهمیده بودند. و می دانستند که ما حدود دو سال با هم روابط عاطفی و پنهانی داشته ایم.
زمان به سرعت سپری شد.

ادامه دوستی ها نه برای من و نه برای والدینم قابل تحمل نبود و می بایست از بلاتکلیفی خارج می شدم.

با درخواست من قرار شد جلسه خواستگاری برگزار شود.
روز موعود فرا رسید.
از چند روز پیش با خوشحالی و شادابی تدارک دیدیم. همه چیز آماده بود.
صدای تیک تاک ساعت منزلمون با ضربان قلبم مسابقه گذاشته بودند.
شور و هیجان وجودم را در برگرفته بود.
صدای زنگ تلفن طبق معمول مرا به سوی گوشی تلفن پرتاب کرد.
دوست پسر سابقم را، حالا به عنوان همسر آینده و همیشگی تداعی می کردم.

صدای او بود با شور و شیدایی تمام پرسیدم پس کجایید. چرا دیر کردید؟
با ناله ای سرد گفت:
والدینم با ازدواج ما مخالفند تمام وجودم سرد شد. دست و پایم نای حرکت نداشتند.

با صدای لرزان گفتم:
چرا چی شده؟ گفت:
مادرم میگن دختری که حدود دو سال با تو دوست بوده و گاهی تا ساعاتی از شب را در پارک و سینما و کوچه و خیابان بوده و روابط احساسی و عاطفی داشته از کجا معلوم با دیگران هم نداشته و نخواهد داشت.

عدم تعریف روابط سالم و هدفمند بین گروههای غیر همجنس با تأکید بر رویکرد فرهنگ بومی و ملی، موجب تنش ها و تلخی های آزاردهنده بین اعضای خانواده بخصوص بین والدین و فرزندان نوجوان و جوان و نیز بروز آسیب‌هایی نظیر
فرار دختران و پسران از خانه،
ازدواج های ناموفق،
دوستی های ناسالم دختران و پسران،
احساس شکست و ناکامی
گسترش اعتیاد،
خودکشی،
افسردگی،
افت تحصیلی و دهها معضل و مشکل دیگر در بین لایه های مختلف اجتماع گردیده است.

او به گونه ای صحبت می کرد که گویی با شکی که والدینش در دلش کاشته بودند،
دلزده و نگران شده بود.
گوشی را گذاشتم از آن روز لحظه ای روی خوش ندیدم.
هر روزم اشک بود و ناله و گوشه گیری و از هیچ چیز لذت نمی بردم.
هر کس به من می رسید سرزنشم می کرد.

یاد حرفهای عاشقانه و هدیه ها و وعده ها و قرارها و با هم بودنها و خنده ها و شادیهایی که طی دو سال با هم داشتیم عذابم می داد.
دچار افت تحصیلی شدم.
ادامه تحصیل برایم ممکن نبود.
دوستانم از من فاصله گرفتند. حوصله هیچ کس را نداشتم.
نسبت به نماز و حجاب سست بودم، سست تر شدم.
و امروز از آن همه شادی و نشاط و هیجان و گفتگوهای طولانی با او غم و اندوه و دلشوره و احساس حقارت و تنهایی برایم باقی مانده بود.
روابط دختر و پسر

این ماجرای تلخ، یکی از هزاران نمونه ای است که همه روزه در گوشه و کنار جامعه بزرگمان روی می‌دهد، چرا؟

چرا مشاوران، شاهدان، و پدران و مادران این همه داستانها و سریال های تلخ و تکراری را در زندگی دیگران و اطرافیان خود شاهدند،

بدون اینکه پند و عبرتی برای گروههای بعدی باشد،
باز از همان سوراخی گزیده می شوند که گروههایی قبلی گزیده شده‌اند.



اگر شما نیز درگیر چنین روابطی شده اید؛

■رابطه دوستی شما چطور!؟
آیا فکر میکنی به کجا ختم خواهد شد
آیا مسیر را درست طی میکنید به جهت ازدواج

●از همان اول با اجازه خانواده ها راه را برای شناخت هم تدارک ببینید
●دوستی هایی که به سالیان دراز کشیده (۱ سال بیشتر) شود قصد و نیت ازدواج بسیار مبهم و برای جنس دختر فرصت های بعدی رو هم خواهد بست!
●نکته مهمی را هم متذکر شوم
از همان روز اول هفته های اول
اگر قصد ازدواج است
اطلاعات بدید اطلاعات بگیرید
درگیر رمانتیک بازی ها قرار وعده های احساسی نشوید.....پیامک بازی و چت نکنید در حد امکان تماس تلفنی نداشته باشید.... مراقب باشید که ایجاد دلبستگی بدون رسیدن به ازدواج پیامدهای تلخ جبران ناپذیری را به دنبال دارد......
مطمئن باش اگر قانونی از قانونهای الهی رو زیر پا بذاری ،جریمش رو هم باید پرداخت کنی.......پس خیلی خودتو وابسته نکن که دل کندن برات سخت خواهد بود...............موفق باشید.

telegram.me/mehrezendegi1

گفتی
       نظر
           خطاست،
تو
  دل
     می بری
            رواست؟


سعدی